In één week 3 feria’s bezoeken. Het kon in 2011.

Het begon op zaterdagavond in Sevilla. Na een voorspoedige vliegreis snel de spullen droppen in een dubieus pension. Tot plezier van Carmen, Els en Annette toegang tot de hotelkamer via een zaal met knappe jongemannen. Toch meer eerst snel naar de feria de Sevilla. Helaas viel dat een beetje tegen. Ten eerste was het voor een zaterdagavond niet erg druk. Verder hadden we al gehoord dat deze feria voornamelijk bestaat uit besloten caseta’s met prive-feesten. Je mag dus wel kijken naar niet meedoen. Bij het kijken verdween ook eigenlijk wel de lust om mee te doen. In de meeste caseta's zaten niet meer dan 3 personen. Niet echt wat je verwacht van een Spaans feest! Misschien de crisis? De publieke caseta’s waren gelukkig iets drukker. De indeling en inrichting van elke publieke caseta was precies hetzelfde, dus na een paar rebujito’s gaf dat een behoorlijke desoriëntatie.

Op zondag vetrokken zuidwaards gegaan naar de Feria van Jerez om de “alumbrado” (= aansteken verlichting op de eerste dag) te zien.


Dat feest maakte veel goed. Cultureel hoogtepunt van de avond was zonder twijfel de introductie van de polonaise door Annette. De complexe choreografie van deze Noord-Europese dans werd enthousiast opgepakt door de aanwezige Spanjaarden. We verwachten dan ook dat de polonaise naast de sevillana en rumba een vast onderdeel wordt van elke feria.

We zijn ook een dagje het binnenland ingegaan. Dat begon ’s ochtend in Arcos de la Frontera. Jill wilde graag het pension zien van de televisieserie “de Spaanse droom”. In het dorp en noch in het pension wist men zich iets hiervan te herinneren. Televisie is dus gewoon nep. Niet bepaald nep was de parkeerboete, toen we vetrokken uit dit televisiedorp.

Mede door het doorzettingsvermogen van Aurelio hebben we verder die dag ruines beklommen, in Grazalema gegeten en een natuurwandeling “bekeken”

....en Ronda bezocht, alwaar de hoogtevrees van Janita op de proef werd gesteld...

... op het "balcon del C**o" van Ronda.


Carmen vulde onderweg in de auto af en toe de picknick-tas bij. Analia en Mátias introduceerden het "Argentijns tourisme" (= met hoge snelheid foto's nemen uit een autoraampje).

In de tweede helft van de week hebben we nog een aantal keer de feria van El Puerto bezocht.



Net ietsje kleiner dan Jerez, maar bijzonder gezellig. Genoeg gelegenheid voor het bekijken (en dragen) van mooie jurken, het aaien van paardjes, het drinken van een rebujito, het drinken van nog een rebujito, het eten van churros (en een soort ontplofte aardappels) en …. misschien wel het belangrijkste: het dansen op snelle vrolijke Sevillanas .